Blog 5: Biarritz

Daar zaten we dan met zijn viertjes aan het azuurblauwe zwembad. Mijn moeder en broers waren overgekomen vanuit regenachtig Nederland en we hadden twee kamers in een kasteel in een slaperig dorpje in Frankrijk geboekt. De camper stond op de prachtig onderhouden oprijlaan pal voor de deur van het kasteel. Het zou een vakantie zijn met veel lagen: een week niet slapen in mijn camper, het eindelijk weerzien van mijn familie en onze eerste vakantie samen zonder mijn vader.

"Daar zaten we dan met zijn viertjes aan het azuurblauwe zwembad"

Hoewel het fantastisch is om in het torentje van een kasteel te slapen, miste ik mijn camper al snel. Mijn camperbed doet zeker niet onder voor een hotelbed en de geborgenheid van een minimalistisch huisje op wielen is niet te vergelijken met een groot chateau. Gelukkig was mijn camper niet ver weg en ging ik er vaak even in zitten om de sfeer te proeven. Aangezien in de regio nauwelijks restaurants waren, gebruikten we mijn rijdende huisje ook als keuken. De dagen in het kasteel vulden we met luieren aan het zwembad en het in elkaar draaien van lekkere pasta’s op mijn gaspitje.

Na enkele dagen gingen we naar Biarritz. Aangezien we daar een Airbnb geboekt hadden, moest ik mijn camper achterlaten in één van de buitenwijken in Biarritz. Via Google Maps Street View had ik een veilige wijk uitgekozen met een doodlopend straatje waar ik het aandurfde om mijn camper vier dagen alleen te laten. Het deed een beetje pijn toen ik door de achterruit van de huurauto mijn camper uit het zicht zag verdwijnen en ik hoopte dat hij niet gestolen zou worden.

"Het deed een beetje pijn toen ik door de achterruit van de huurauto mijn camper uit het zicht zag verdwijnen"

In Biarritz lette ik op de vele campers vanuit heel Europa die geparkeerd stonden in de smalle straatjes dichtbij het strand. Daar zou ik over twee weken bij horen. Wild kamperend op stranden of verstoppend in straatjes van kustplaatsen zou ik me langzaam door Spanje en Portugal bewegen. Hoewel het idee zo mooi is voelde ik me met de dag onrustiger worden. Dit was een nieuw hoofdstuk en tevens het laatste. Hierna zou mijn geld op zijn en moest ik weer werk gaan zoeken.

Ik twijfelde over mijn beweegredenen, mijn doelen en mijn toekomst. Is het geen grote illusie, deze verkregen vrijheid? Wat dacht ik te gaan vinden in mijn verdere reis naar Portugal? Hoe ga ik uiteindelijk weer geld verdienen? Een maand geleden leken deze vragen makkelijk te beantwoorden, maar nu de realiteit dichterbij kwam, begon ik me toch zorgen te maken.

"Ik twijfelde over mijn beweegredenen, mijn doelen en mijn toekomst"

Toen de laatste dag aanbrak en we mijn camper gingen ophalen, besloot ik de vragen even te laten voor wat ze waren. “Als de camper gestolen is, is het een teken om terug te keren”, dacht ik. Langzaam kwamen we dichterbij de straat waar ik hem had achtergelaten en toen we de bocht omdraaiden zag ik zijn witte dak al boven de anderen uittorenen. Hij stond er nog. Ik voelde me langzaam rustig worden. “Het is goed, ik ben op de juiste weg.”