Deel 29

Fietsen en campers: een mooie combinatie!

Waar we ook naar toe gaan, altijd staan onze fietsen op de drager achterop de camper. We hebben wel eens overwogen om ze thuis te laten, nadat ze tijdens een reis nauwelijks met hun wielen de grond hadden geraakt. Maar uiteindelijk gaan ze altijd weer mee. Ook al zijn we nog geen elektrische fietsers, het rondharken van de pedalen op eigen kracht lukt doorgaans nog prima. Allebei hebben we 21 versnellingen, dus een beetje helling kom je altijd op. Maar soms wordt het te gek. Ooit hebben we ons vanaf een camping omlaag gestort vanaf een vrij steile helling, waarna we heerlijk 20 kilometer langs een rivier hebben gereden. Terug was echter een heel ander verhaal. De helling naar de camping was zo steil dat we na 20 meter volledig geparkeerd stonden en bijna omvielen. Daarna moesten we nog zo’n drie kilometer omhoog lopen. Killing!

Het meest ideaal vinden we de fiets bij het bezoeken van steden. Vooral in Frankrijk hebben we veel plezier van onze tweewielers. Je bereik op een dag wordt aanzienlijk groter dan wanneer je te voet gaat. Wat ons vooral opvalt in andere landen is dat er overal fietshekken zijn om je fiets aan de ketting weg te zetten. Of er veel fietsen gestolen worden in Frankrijk, Spanje en Italië weten we niet, maar het gemak waarmee iedereen zijn mooie fiets aan de ketting legt, doet vermoeden dat het doorgaans veiliger is dan in  Nederland.

Leuk is ook dat in de bovengenoemde landen de fietser veel vrijheid krijgt om zich in alle soorten verkeer te mengen. In voetgangersgebieden mag je vaak gewoon fietsen, In sommige Franse steden mag je tussen auto’s door slalommen en op een  trambaan rijden, zonder dat je irritatie opwekt. Vooral de Fransen zijn erg coulant voor fietsers. Op de buitenweg moeten passerende auto’s 1,5 meter  afstand bewaren, in steden is dat 1 meter. En hou je daar maar aan, ook als camperaar, want de boetes zijn niet misselijk.

En mocht je met de camper toevallig in de Tour de France verzeild raken, houd er dan rekening mee dat een renner plotseling bij je binnenvalt en vraagt of hij even je toilet mag gebruiken. Zo lezen we dat Tom Dumoulin dit jaar tijdens de rit over de Peyresourde in paniek een camper binnenviel met de vraag of hij even een ‘grote boodschap mocht doen’ op het campertoilet. Hij liep een behoorlijke achterstand op, maar dat had hij er wel voor over. Na een twitterbericht waarin hij de gastvrije toeschouwers opriep zich te melden, kon hij ze een gesigneerd wielershirt overhandigen. Dat is wat je noemt ‘dank voor stank’.  

Laten we hopen dat hij straks, ondanks zijn polsbreuk, zonder aandrang in Rio aan de start kan staan.