Deel 27

‘Ruim 1300 jaar geleden werd aan de zuidkant van het kanaal een klooster gebouwd op een rots in zee. Volgens de overlevering is het de aartsengel Michael geweest die de opdracht voor de bouw heeft gegeven.’ Zo’n zin in een  geschiedenisboekje blijft me altijd bij omdat deze aartsengel mijn naamheilige is. Mont-Saint-Michel, aan de noordkust van Bretagne, maar nog net in Normandië gelegen, is een plek waar ik nooit zomaar voorbij kan rijden. Altijd voel ik een sterke drang om ‘mijn eiland’ nog even te gaan bekijken.

 

Voor de eerste keer was ik er in 1965, op m’n eenentwintigste jaar. Mijn ‘coming of age’ reis. Met twee vrienden reden we in een Renault Dauphine door Normandië en Bretagne. We parkeerden de auto vlak onder de rots, nadat we over een krakkemikkige dijk door de baai waren gereden. Onze reisgids waarschuwde dat we op de getijden moesten letten, want bij hoog water liep de dijk onder en was er geen weg terug. En daar zit je niet op te wachten, omdat ook je auto zou kunnen wegspoelen...

Mijn volgende bezoek was zeker twintig jaar later, toen we met vrienden op de motor door Normandië toerden en dit onze eindbestemming was. De parkeerplaats was ‘ietsje’ groter geworden, maar je kon nog altijd tot aan de voet van de rots doorrijden. En weer wegwezen voordat de vloed opkwam.

 

De laatste keer dat we er waren was er het een en ander veranderd. Met steun van de Unesco was er een nieuwe brug aangelegd, van het allermooiste tropische hardhout (het mocht wat kosten). De brug was onderdeel van een enorm natuurproject dat als doel had om de getijdenstromingen rond Mont-Saint-Michel te herstellen. Sinds de aanleg van de dam in 1879 was de baai onherroepelijk aan het verzanden. Als er niets werd ondernomen zou dit stuk Kanaal veranderen in een zoutmoeras. Omdat het gebied al vele jaren beschermd Unesco waddengebied was, werden in 2009 een aantal ingrijpende maatregelen genomen. Allereerst werd een grote stuwdam in de rivier de Couesnon aangelegd, die ervoor moest zorgen dat sterke stromingen vanuit de monding van de rivier zouden ontstaan. Verder werd de dam afgebroken, zodat de zee weer z’n getijden rondom het eiland kon laten stromen. 

 

Het project is een doorslaand succes gebleken. Twee jaar na de officiële opening is zo’n 60 tot 70% van de doelstelling al bereikt. Een bijkomend verschijnsel is dat al tweemaal met een grote springvloed, de eerste op vrijdag en zaterdag 20-21 mei 2015, de Mont-Saint-Michel weer even een echt eiland was. De brug is namelijk zo ontworpen, dat tijdens een echte springvloed het laatste deel onder water komt te staan. Het evenement trok tienduizenden bezoekers!

En nu lees ik net dat ook op 7 en 8 mei 2016 zo’n periode van ‘Haute Marées’ is voorgekomen. Wie het een keer wil meemaken moet de website van het project Mont Saint Michel in de gaten houden.

Belangrijker nog voor alle camperaars is dat we voor onze gids Normandië en Bretagne op een prachtige nieuwe camperplaats konden overnachten bij Beauvoir. Vandaar rijden shuttlebussen elke 10 minuten naar de Mont. Op de fiets ben je er in ongeveer twintig minuten.

Al die vernieuwingen betekenen overigens niet dat er op de Mont-Saint-Michel veel verandert. Het eerste deel is nog altijd erg commercieel, maar als je doorzet en niet tegen een flinke klim opziet wordt je beloond met een prachtig schouwspel, zowel binnen als buiten. Met dank aan mijn naamheilige!